Gepubliceerd op dinsdag 21 november 2006 op website Planet.
Wie van de lijsttrekkers scoort het beste met zijn of haar boek? Bos, Balkenende, Pastors, Halsema of Rouvoet?
We nemen een aantal aspecten ter beoordeling: coverfoto, titel, omvang (niet te dik/niet te dun), schrijfstijl, inhoud en ’persoonlijkheid’. De beoordeling is geheel subjectief en onwetenschappelijk. durft af te leggen over wat ze gedaan heeft en af en toe is zelfs een mea culpa waar te nemen over dingen die ze beter niet had kunnen doen. Je krijgt ook een idee waar ze met dit land naar toe zou willen. Een heel redelijk mens, Femke Halsema.
De coverfoto moet persoonlijk zijn en je als lezer verleiden. Voor alle boeken van de 5 lijsttrekkers geldt dat ze zelf op de cover staan, soms innemend kijken (Bos) of verleidelijk glimlachen (Halsema, Pastors). Bos, Pastors en Halsema kijken de lezer aan en maken zo direct ’contact’ met de lezer. Rouvoet lijkt met iemand in discussie te zijn, dat schept afstand. Ook Balkende maakt geen oogcontact met de lezer, maar omdat van hem een foto is gekozen waarin hij tussen de mensen staat, benadrukt hij heel erg dat feit: ik hoor bij jullie. Balkenende wint deze ronde.
Score:
Balkenende: 5
Pastors: 4
Halsema: 3
Bos: 2
Rouvoet: 1
Titel
Is de titel smeuïg en/of uitnodigend? Dekt de titel de lading een beetje? Marco Pastors maakt handig gebruik van het motto van zijn vriend Pim Fortuyn, door ’At Your Service’ in het Nederlands als titel mee te geven: ’Tot Uw Dienst’. Maar Pastors schrijft vooral over wat hij wil, niet hoe hij de Nederlanders tot dienst wil zijn. Balkendes titel ’Aan de kiezer’ is leuk gekozen, maar slechts één hoofdstuk is direct gericht aan jou, de rest gaat over andere mensen. Rouvoets titel ’Het hart van de zaak – over de betekenis van geloven in de politiek’ dekt goed de lading, maar is totaal niet lekker en past meer bij een proefschrift. ’Wat Wouter wil’ is een mooie alliteratie en klopt met de inhoud. Femke Halsema’s titel ’Over de Linkse Lente’ is ook maar ten dele waar het boek over gaat. De 5 punten gaan naar Bos.
Score:
Bos: 5 (7)
Pastors: 4 (8)
Halsema: 3 (6)
Balkenende: 2 (7)
Rouvoet: 1 (2)
Omvang
Belangrijk in een boek is dat het een afgerond verhaal is en daar zijn een x-aantal pagina’s voor nodig. Hebben de politici de gebruikte pagina’s goed benut? Rouvoets boek van 238 pagina’s bestaat uit diverse lezingen en artikelen en telt doublures, en had dus best korter gekund. Het boekje van Bos is wel heel erg kernachtig met 61 pagina’s, maar je pakt het wel snel even op. Toch houd je hierbij het gevoel dat er iets mist. Balkenende’s boek telt 145 pagina’s, maar niet alle brieven zijn even interessant. Pastors (200 pagina’s) en Halsema (170 pagina’s) vonden een goede balans in inhoud en aantal pagina’s. Ze kozen allebei voor dezelfde opzet: eerst een persoonlijk verhaal, daarna het politieke verhaal. Halsema doet het met 170 pagina’s net iets beter: 5 punten.
Score:
Halsema: 5 (11)
Pastors: 4 (12)
Bos: 3 (10)
Balkenende: 2 (9)
Rouvoet: 1 (3)
Schrijfstijl
Pastors, Halsema en Bos zijn er eerlijk over dat ze het boek niet (helemaal) zelf schreven. Halsema schreef haar boek samen met de journalist Michiel Zonneveld; wie wat precies heeft gedaan laten ze in het midden. Maar het leest lekker weg, is niet al te moeilijk. Datzelfde geldt voor het boek van Marco Pastors, dat hij samen met een redactieteam schreef. Bos is geïnterviewd door Max de Bok. Zijn boekje is in interviewvorm en dat is qua stijl wat afstandelijk. Bos is zelden echt concreet, liever is hij vaag, of verschuilt hij zich achter poltieke termen als solidariteit, sorrycultuur en politiek-correct onvermogen. Rouvoet en Balkenende schreven hun boeken (vermoedelijk) zelf. Beiden vermelden geen co-auteurs of hulp daarbij. Rouvoets boek is inhoudelijk goed opgebouwd en interessant geschreven, maar ook heel academisch. Balkenende’s stijl is ronduit saai en slaapverwekkend. De 5 punten gaan naar Femke Halsema.
Score:
Halsema: 5 (16)
Pastors: 4 (16)
Rouvoet: 3 (6)
Bos: 2 (12)
Balkenende: 1 (10)
Inhoud
Hebben de politici een duidelijk verhaal? Is het concreet genoeg neergezet? Pastors en Halsema zijn beiden erg duidelijk in wat ze belangrijk vinden, wat hun standpunten zijn en wat ze anders willen. Pastors is wel het meest concreet. Wel is bij hem een groot zwak punt dat hij regelmatig dingen roept, maar ze niet verantwoordt. Uit welk onderzoek komt bijvoorbeeld het gegeven dat 99% van de Nederlanders wil dat criminelen zwaarder gestraft worden? En over huwelijksmigratie schrijft hij bijvoorbeeld: ’…want van echte liefde is hier natuurlijk meestal geen sprake, net zoals de meeste asielzoekers nergens in het verzet hebben gezeten.’ Hoe weet hij dat? Rouvoet mag dan moeilijk schrijven, hij is wel vrij concreet in wat hij zegt en wil. Bos is eerst vooral vaag, maar wordt na pagina 22 meer bevlogen en daardoor ook concreter. Balkenende put zich vooral uit in het complimenteren van degenen die hij een brief schrijft (’ik bewonder…’, ’ik ben trots…’, ’ik ben diep onder de indruk…’). Weer wint Halsema.
Score:
Halsema: 5 (21)
Bos: 4 (16)
Rouvoet: 3 (9)
Pastors: 2 (18)
Balkenende: 1 (11)
’Persoonlijkheid’
Hebben de boeken genoeg persoonlijk smoel om de lezer te boeien, ook al vind je inhoudelijk geen aansluiting? Opnieuw scoren Pastors en Halsema hier hoog met hun persoonlijke verhalen, het gemak waarmee ze over hun (politieke) leven, hun emoties en ervaringen vertellen. Wat pleit voor het boekje over Bos is dat het heel herkenbaar Bos is. Datzelfde geldt eigenlijk ook voor het boek van Rouvoet, die hierin naar voren komt als de gedegen, integere politicus die hij is. Het boek van Balkenende heeft een minder duidelijke smoel, omdat hij zich tot steeds andere personen richt. Aan de andere kant: wie Balkenende een saaie politicus vindt, ziet dat wel bevestigd in dit boek. Pastors krijgt de 5 punten voor ’persoonlijkheid’.
Score:
Pastors: 5 (23)
Halsema: 4 (25)
Bos: 3 (19)
Rouvoet: 2 (11)
Balkenende: 1 (12)
Totale score
Het is slechts een indicatie, maar Femke Halsema en Marco Pastors scoren met hun boek duidelijk beter dan Bos, Balkenende en Rouvoet. Wellicht kunnen andere lijsttrekkers met schrijfambities hun boeken als leidraad gebruiken.
1. Femke Halsema – Een Linkse Lente (25 punten)
2. Marco Pastors – Tot Uw Dienst (23 punten)
3. Wouter Bos – Wat Wouter Wil (19 punten)
4. Jan Peter Balkenende – Aan de kiezer (12 punten)
5. André Rouvoet – Het hart van de zaak (11 punten
‘Femke Halsema. Zegt die naam u nog iets? Ja, je zou haar haast vergeten in de titanenstrijd die woedt tussen B&B. Ook een boekje geschreven, Femke. Wat zeg ik? Boek. Diepzinnig, geestig. Een meesterwerk in vergelijking met… nee, laat ik rustig blijven. Positief. Toen ik Halsema’s boek donderdagavond las, raakte ik er haast van overtuigd maar weer eens op haar te stemmen. Ik bedoel, je hoeft het niet altijd met haar eens te zijn, maar je kunt in Over de linkse lente nalezen dat Halsema nadenkt over wat ze doet..”
Frank Poorthuis in Vrij Nederland
Deel deze pagina:
© copyright 2024 Michiel Zonneveld| ontwerp: Ministry of Data